هر مجموعه‌ی سازمانی دارای کدهای اخلاقی
متناسب با ساختار حرفه‌ای خود است که اخلاق حرفه‌ای نام دارد. آموزش عالی نیز
نظامی حرفه‌ای است و اساتید دانشگاه‌ها به‌عنوان افرادی که مسؤولیت تعلیم و تربیت
دانشجویان را بر عهده دارند باید از اصول اخلاق حرفه‌ای معلمی آگاهی داشته و به آن
پایبند باشند. رعایت اخلاق آموزشی تضمین‌کننده‌ی سلامت فرایند یاددهی- یادگیری در
دانشگاه است و موجب افزایش تعهد پاسخگویی مدرسان نسبت به نیازهای دانشجویان می‌شود.
هدف این مقاله‌ی مروری که به کمک مطالعه‌ی کتابخانه‌ای و بررسی کتب و مقالات مرتبط
تدوین شده است، تبیین اخلاق حرفه‌ای اساتید دانشگاه‌ها به‌عنوان یک معلم بوده و در
آن استانداردهای اخلاقی اساتید در دو نقش آموزشی و تربیتی مورد بررسی قرار گرفته
است. به این منظور گزیده‌ای از دستورات اخلاقی اسلام در ارتباط با موضوع تشریح شده
و به قوانین برخی از کشور‌ها در زمینه‌ی اخلاق حرفه‌ای تدریس نیز اشاراتی شده است.
بر اساس مبانی اخلاق حرفه‌ای معلمی، یک استاد در دو بعد باید خود را ملزم به رعایت
اصول اخلاقی بداند؛ اول، به جهت جایگاه تأثیر‌گذاری که بر رفتار و افکار فراگیران
دارد، باید خود را آراسته به فضایل اخلاقی نماید و بداند موثرترین روش در انتقال
ارزش‌های اخلاقی مثبت، آشکار شدن آن‌ها در رفتار واقعی مدرس است. دوم، به جهت
وظیفه‌ای که در قبال برآوردن نیازهای آموزشی دانشجویان دارد، باید با رعایت
حداکثری اصول اخلاقی در انجام وظایف حرفه‌ای، مسؤولیت‌های آموزشی خود را به بهترین
نحو به انجام رساند.[i]
[i] معصومه ایمانی‌پور ، عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران